امنیت نفت برای جهانیان حیاتی است
تاریخ انتشار: ۲۵ اسفند ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۹۵۸۲۵۱
تأکید آژانس بینالمللی انرژی بر اهمیت امنیت نفت در مسیر انتقال انرژی در تازهترین تفسیر این نهاد و اشاره به این موضوع که «تمرکز زیاد بر امنیت نفت در طول مسیر انتقال به انرژیهای پاک بسیار مهم خواهد بود» مورد توجه اوپک قرار گرفت.
دبیرخانه و اعضای اوپک از این پیام و اشاره به اهمیت تداوم منبع نفت برای جهان دلگرم شدند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
آژانس بینالمللی انرژی در تازهترین تفسیر خود میگوید: تمرکز پایدار بر امنیت نفت نتیجه نیاز مداوم به نفت برای سوخت خودروها، کامیونها، کشتیها و هواپیماها و تولید محصولات پتروشیمی بهمنظور تولید اقلام بیشمار موردنیاز روزانه بشر است.
اوپک برای سالهای متمادی بر چنین پیامهایی تاکید کرده است و ما همچنان معتقدیم تضمین امنیت، و مقرونبهصرفه بودن انرژی و در عین حال کاهش انتشار گازهای گلخانهای باید دستبهدست هم بدهند، زیرا ما به انواع انرژی و فناوریها و همه مردم جهان که رویکرد انتفال انرژی را دنبال میکنند نگاه میکنیم.
تفسیر آژانس بینالمللی انرژی همچنین بر تعدادی از نکات مهم دیگر تأکید دارد.
این گزارش یادآور میشود که تردیدهای پیشروی سرمایهگذاری خطر بی تعادلی بین عرضه و تقاضا را افزایش میدهد و در عین حال اشاره میکند که این موضوع چگونه میتواند شرکتهای نفتی را با تصمیمهای دشوار تجاری و پرخطر روبهرو کند.
این موضوع صحیح است، اما باید تاکید کرد که گفتههای آژانس بینالمللی انرژی درباره نبود نیاز به ذخایر تازه نفت و گاز جدید در مسیر به صفر رساندن انتشار کربن، بهطور قابلتوجهی به این عدم قطعیت کمک کرده است و ظرفیت آن را دارد که به هرج و مرج در حوزه انرژی منجر شود و این شرایط برای امنیت انرژی مناسب نیست.
این نشان میدهد که امنیت عرضه نفت از طرف مجموعهای از عوامل اضافه مانند تحولات ژئوپلیتیک، شرایط اقلیمی و حملههای سایبری تهدید میشود، از این رو تاکید بر این نکته مهم است که این عوامل در عین حال توان تاثیرگذاری بر انواع انرژی در جهان و بهطور کل همه بخشهای اقتصادی را دارند.
بخش نفت در این زمینه مستثنی نیست، همچنین به ابعاد امنیتی در حال ظهور انتقال انرژی پاک، مانند منابع معدنی حیاتی هم اشاره میکند.
از آنجا که آژانس بینالمللی انرژی اعتقاد دارد یک خودروی برقی معمولی به ۶ برابر ورودیهای معدنی یک خودروی معمولی نیاز دارد، زنجیرههای تامین مواد معدنی حیاتی نیز در مسیر این نهاد بینالمللی برای به صفر رساندن انتشار کربن زیر فشار قرار میگیرند.
با توجه به مزایای بیشماری که نفت و فرآوردههای نفتی حاصل از آن همچنان برای مردم و ملتها در سراسر جهان دارند، بر همه ذینفعان صنعت واجب است که در همه جنبهها بر امنیت نفت تمرکز و به آن کمک کنند.
اوپک همواره بر تعهد خود به تضمین ثبات بازار نفت و امنیت عرضه مانند حفظ ظرفیت مازاد عرضه اعضای این سازمان برای استفاده در زمان وقوع هرگونه اختلال در عرضه جهانی نفت، تاکید کرده است.
این سازمان همچنین تاکید داشته است که چگونه رقم پایین سرمایهگذاریها در صنعت نفت میتواند این امنیت را به خطر بیندازد و باید گفت که مخاطرها در این زمینه بسیار زیاد هستند.
این موضوع ضامن پیامهای واضح و مستمر از سوی همه ذینفعان انرژی درباره اهمیت حیاتی امنیت نفت و انرژی برای حفظ سلامت اقتصاد جهانی و رفاه میلیاردها نفر در سراسر جهان است.
هیثم الغیص
دبیرکل اوپک
منبع: دبیرخانه اوپک
منبع: شانا
کلیدواژه: اوپک دبیرکل اوپک هیثم الغیص آژانس بین المللی انرژی امنیت نفت
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.shana.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «شانا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۹۵۸۲۵۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
دادگاه لاهه و دوراهی حقگرایی و غربگرایی
عملیاتی که اگرچه به استناد ماده۵۱ منشور سازمان ملل متحد در راستای دستیابی به حقوق مشروع مردم غزه رقم خورد، اما باوجود قانونی بودن این اقدام مطابق حقوق بینالملل، شاهد انفعال شورای امنیت در عمل به وظیفه خود در حفظ صلح و امنیت بینالمللی مطابق فصل هفتم منشور بودیم.
ضعف عدم صدور قطعنامه به کج کارکردی این رکن در وضع حق وتو برای قدرتهای وقت در ۱۹۴۵ برمیگردد و در حقوق بینالملل به لحاظ قواعد و عرف نشان داد بازنگری در شورای امنیت ضرورتی غیرقابل انکار است.
متأسفانه شورا به واسطه حق وتو قدرتهای حامی رژیم غاصب باوجود طرح پیشنویسهای مکرر در طول تاریخ ۷۶ساله اشغال فلسطین تاکنون نتوانسته رهاوردی درزمینه حقانیت تملیکی و سیاسی مردم فلسطین بر سرزمین اجدادی خود داشته باشد. در مقابل، رژیم غاصب با وجود کنوانسیونهای مخاصمات مسلحانه و در رأس آنها کنوانسیون ژنو ۱۹۴۸، در طول تاریخ اشغالگری، مرتکب تمامی مصادیق جرایم بینالمللی شده، اما شورای امنیت درنهایت به صدور بیانیه و نه قطعنامه در موارد کمی بسنده کرده است.
این انفعال و ضعف شورا در نیل به قطعنامه آتشبس دائمی درباره غزه، در نهایت آفریقای جنوبی، این کشور قربانی آپارتاید را بر آن داشت با استناد به ماده ۸ کنوانسیون ژنو ۱۹۴۸ (ارجاع نسلزدایی توسط دولتها به ارکان سازمان ملل و ماده ۹ کنوانسیون ژنو ۱۹۴۸)، صلاحیت دیوان کیفری بینالمللی دادگستری را در رسیدگی به کیفرخواست خود به استناد ماده۲ کنوانسیون ژنو ۱۹۴۸ و ماده۶ اساسنامه رم در موضوع ارتکاب جنایت نسلکشی، علیه رژیم غاصب اسرائیل مورد درخواست قرار دهد.
این نهاد هم پس از رسیدگی، در تاریخ ۱۴۰۲/۱۱/۶ با اکثریت رأی ۱۵ قاضی از ۱۷ قاضی، دستور موقت علیه رژیم مبنی بر اقدامات اضطراری برای تعلیق فعالیتهای نظامی در غزه را اعلام کرد که متأسفانه با گذشت نزدیک به ۱۰۰روز از صدور دستور موقت مبنی بر توقف جنگ، شاهد تمکین نکردن رژیم غاصب به دستور الزامآور دیوان و ادامه نسلکشی و جنایات جنگی در غزه هستیم.
این وضعیت بنابر پیشینه آرای دیوان در صدور قرار بازداشت جنایتکاران جنگی در قضایای نسلکشی اوگاندا، کنگو، آفریقای مرکزی و جنگ دارفور در سودان، احتمال صدور قرار بازداشت مقامات رژیم غاصب به اتهام ارتکاب به جنایات جنگی بهویژه نسلکشی را قوت بخشیده است.
در تأیید این مدعا میتوان به گزارش رسانههای اسرائیلی اشاره کرد که اعلام کردند: نتانیاهو از احتمال صدور حکم بازداشت ترسیده و بهطور غیرمعمولی نگران است. یا میتوان به تهدید برخی از سناتورهای جمهوریخواه و حتی دموکرات کنگره آمریکا استناد کرد که دیوان لاهه را به تحریم تهدید کردهاند و نیز سخنگوی کاخ سفید که اعلام کرد: موضعگیری واشنگتن در مورد تحقیقات دادگاه لاهه کاملاً روشن است و ما آن را تأیید نمیکنیم.
با این وصف باید گفت قضات دیوان کیفری بینالمللی لاهه بر سر دوراهی حفظ استقلال و حقگرایی خود و وابستگی و وادادگی به آمریکا قرار گرفتهاند.
جامعه بینالملل نیز در انتظار اقدام دیوان به عنوان آخرین پناهگاه حقوق بشر در روابط بینالملل هستند که آیا میتواند به وظیفه ذاتی خود یعنی جلوگیری از جنایات جنگی از مسیر مجازات عاملان و بانیان آن، عمل کند یا به دلیل ترس از دست دادن منافع خود اعم از اقتصادی و سیاسی، مانند شورای امنیت، تحت فشار غرب قدرت بازدارندگی نداشته و صرفاً محکمهای در راستای منافع و مطامع غرب است.